admin Fashinnovation’un Eylül ayındaki 9. Dünya Çapında Konuşmaları’nda öne çıkan iki şirket, bize halihazırda sahip olduklarımızın değerini göstermeye kararlı. Biri atılan tüm giysilerin geri dönüştürülmesini sağlamaya kararlı, diğeri ise satılmayan tüm giysilerin giyilmesini sağlıyor. Sonuç olarak ne eski ne de yeni giysiler, onların gözetimi altında çöplüklere atılmıyor. Markaların satılmamış, fazla stoklarını satan bir şirket olan Otrium’un kurucu ortağı ve CCO’su Milan Daniels (etiketler hâlâ ürünlerin üzerinde), Fast Company’nin 2022’nin En Yenilikçisi ödülünü aldı ve Otrium’un ABD lansmanı öncesinde 120 milyon dolar topladı. Wastewear Inc.’in başkanı ve kurucu ortağı Uddhav Bagrodia, yaşam döngüsünün sonunda giysileri elyaflara ayırıyor ve boya veya zararlı madde kullanmadan yeni giysiler yaratıyor, bu da sektörümüzü Pantone renk standartlarına olan ihtiyacı sorgulamaya zorluyor. FashionUnited, modanın yaşam döngüsünü uzatmaya yönelik bireysel yaklaşımları hakkında Daniels ve Bagrodia ile röportaj yaptı.
Milan Daniels, Otrium’un kurucu ortağı ve CCO’su
Otrium neden öne çıkıyor?
Stok fazlası söz konusu olduğunda, geçmişte markalar için tek seçenek, ürünleri bir toptancıya veya indirimli perakendeciye doların kuruşuna satmaktı. Ancak Otrium’da teknolojimiz hem markalar hem de tüketiciler için yeni ve daha iyi çözümler geliştirmemize olanak sağladı. Markalara, dünyanın dört bir yanındaki moda severlerle akıllı bir şekilde bağlantı kurmak için doğru veriler ve araçlarla eşleştirilmiş, yüksek kaliteli, yüksek düzeyde ölçeklenebilir bir dijital platform sunuyoruz; daha önce mevcut olmayan, çevre dostu, uyarlanabilir bir çözüm.
Sizi Otrium’u kurmaya özellikle motive eden şey neydi?
Otrium’dan önce, kurucu ortağım Max ve ben bir DTC sokak giyim markası kurduk; bu, moda markalarının ürettiği fazla stok miktarına ve ardından markaların satılmayan ürünleri elden çıkarmaları için uygun çözümlerin eksikliğine gerçekten gözlerimizi açtı. Daha derine indikçe, üretilen yedi giysiden birinin hiçbir zaman kendine yer bulamadığını, ancak bu alanda çok az yenilik olduğunu veya hiç yenilik olmadığını keşfettik; bu da bize kendimiz bir çözüm geliştirme konusunda ilham verdi ve böylece Otrium’u hayata geçirdi.
Otrium’un geleceğinde neler var?
Moda gerçekten inanılmaz bir endüstri; son derece kişisel, bir sanat formu ve mutlak bir ihtiyaç. Ancak şu anda kırık bir aşırı üretim döngüsüne yakalanmış durumda. İleriye dönük olarak, markalara satılmayan ürünlerinin değerini geri kazanmaları için daha iyi bir çözüm sunarak ve yeni tüketici alışveriş davranışlarını teşvik etmeye doğrudan katkıda bulunarak ve envanterin eve getirilmesinin önünü açarak modanın üretilme ve satılma şeklini dönüştürmeye odaklandık. tozlu bir depoya veya çöp sahasına gitmek yerine.
Otrium’u çalıştırmanın zorlukları nelerdir?
Otrium olarak, üretilen tüm kıyafetlerin giyildiği bir dünya hayal ediyoruz, platformda şu anda 450 markayla çalışıyor ve her geçen gün büyüyoruz ama hâlâ yapacak çok işimiz var. Stok fazlası, markalar için 200 milyar dolarlık bir iş sorunudur ve yalnızca moda endüstrisi için değil, tüm gezegen için büyüyen bir sorun haline gelmiştir. Bu konunun gelişiminde anlamlı bir değişiklik yapılmasına öncülük etmeye kararlıyız ve ekibimiz, çabalarımızı nasıl daha da geliştirip güçlendirebileceğimizi bulmak için her gün çalışıyor.
Uddhav Bagrodia, Başkan, Wastewear Inc.
Atık giysiler neden öne çıkıyor?
Tekstil atıklarını çöp alanlarından uzaklaştırıyoruz ve çevredeki fabrikalardan büyük üretim veya yeni ürünler için kesimden arta kalan sanayi sonrası pamuk atıklarını geri kazanıyoruz. Bu atıkları işletmeler, üniversiteler ve devlet daireleri için temel gıda maddelerine ve üniformalara dönüştürüyoruz, ancak üretimimizde boya kullanmıyoruz, böylece çok büyük miktarda su tasarrufu sağlıyoruz ve elbette sürdürülebilirliğimizi arttırıyoruz.
Sizi Wastewear’ı kurmaya özellikle motive eden şey neydi?
Hindistan’da aile tekstil üretim işinde büyüdüm ve bununla ilgili israfı genç yaştan itibaren tanıyabildim. Beş yıl önce, ömrünün sonuna gelmiş kullanılmış giysilerden geri dönüştürülmüş malzemeleri iplik üretiminde kullanmaya başladık. Giysi ayıklama mekanik bir işlemdir, hiçbir kimyasal madde kullanılmaz. Giysileri düğmeleri ve fermuarları çıkardıktan sonra parçalıyoruz, daha küçük parçalara ayırıyoruz ve ardından kumaşı elyaf formuna getiren bir makineye besliyoruz ve eğirmeye yetecek kadar iyi olduğundan emin oluyoruz, ardından bundan iplik yapıyoruz. Merkezimiz New York’ta olup, yerel tekstil atıklarını kaynaklıyoruz ve şu anda tüm müşterilerimiz ABD’de olup, aile şirketi ortağımızla Hindistan’da üretim yapılmaktadır.
Atık giyimin geleceği nasıl görünüyor?
Döngüsellik kavramı sektörün geleceği açısından hayati önem taşıyor. Yeni malzemeler kullanmıyoruz, sadece sahip olduklarımızın güzelliğini tanıtıyoruz. Amaç, mevcut olanı değiştirmek değil, onları yeni malzemeler olarak görmektir. Miselyumu ipekle ya da vegan deriyi gerçek deriyle kıyaslamıyoruz, geri dönüştürülmüş tekstilleri de işlenmemiş malzemeyle karşılaştırmamalıyız; bunun yerine kendi benzersiz özelliklerine dayalı olarak kendi değerlerine göre değerlendiriyoruz. Bu malzemeler sektörde halihazırda olup bitenleri tamamlayabilir. Ralph Lauren gibi bir markanın on iki renkte polo gömlekler sunmasını ve bunlardan ikisini geri dönüştürülmüş pamuktan üretmesini engelleyen nedir? Genel olarak bu, diğer on rengin üretim maliyetlerini dengeliyor.
Wastewear’ı çalıştırmanın zorlukları nelerdir?
Pamuk atıklarını rengine göre alıyoruz ve herhangi bir boya kullanmıyoruz. Bu bir sınırlama olarak kabul edilebilecek bir şey ama ben bu kelimeyi sevmiyorum. Bu, tam bir Pantone tonuyla çalışamayacağımız anlamına geliyor, ancak ürünlerimiz temel ürünlerdir ve geleneksel renk paletlerine sadık kalırız. Büyük partilerle çalışarak ve bir tondan başlayan elyafları tüm partinin aynı renkte olmasını sağlayacak şekilde eğirmek suretiyle bu parametreler dahilinde sürdürülebilir bir şekilde çalışmak bizim için kolaydır. Bir sonraki parti biraz farklı bir renk tonu olabilir. Ancak standart olmayan bir gölgede geniş bir yeşil alan yaparsak bazı farklılıklar olabilir. Yeterince fazla siyah veya beyaz atık olduğu ve halkın artık bu renkleri talep etme riski bulunmadığı için bunu bir sınırlama olarak görmüyoruz. Buradaki zorluk, müşterinin beklentilerine veya en azından markanın müşterinin beklediğine inandığı şeye yanıt vermektir. Geri dönüştürülmüş polyester konusunda ise malzemenin uygun maliyetli ve kullanımı kolay olduğu bir noktaya ulaştık. Geri dönüştürülmüş pamukta durum böyle değil ama oraya ulaşacağız. Ve bu, müşterilerin malzememizin boyanmamış halini kabul etmesiyle el ele gidiyor.
