Prime Video’nun Latin başrollü The Devil Wears Prada’yı yeniden canlandırması güncellendi

İlk kez gördüm Şeytan Marka Giyer, Andy’nin, yazar olmak isteyen ancak kişisel tarzı olmadığı için esasen zorbalığa uğradığı bir işte çalışan yirmili yaşlarında hiç kimse olmayan biri olarak yaşadığı mücadeleleri anlattım. Modayı sanat olarak keşfeden ve kadınlığın kusurlu standartlarını açığa çıkaran bir filmdi; söyleyecek bir şeyi vardı. Yirmili yaşlarında kendine bir yol bulmaya çalışan herkes – ister başarısız olsun ister başarılı olsun – bu durumu kesinlikle anlayabilir. Amazon’u merak etmemi sağlayan da bu klasiğe olan aşkımdı Prime Video filmi Güncellenmiş.

Yönetmenliğini üstlendiği film: Carlson Young, Başarısız bir müzayede galerisinde stajyer olan, kız kardeşi Vivian (Aimee Carrero) ve kayınbiraderiyle birlikte New York’ta yaşayan ve başarılı olmaya çalışan parlak Camila Mendes’in canlandırdığı yirmi yaşındaki Ana Santos’un hikayesini anlatıyor. onu nasıl açacağını bul Bir galeri sahibi olmak ve öğrencilik borcunu ödemek istiyor. Andy gibi Ana da hayallerini gerçeğe dönüştürme zamanının tükendiğini ve aynı anda pek çok şeyle uğraşması gerektiğini düşünüyor. Bu arada patronu Claire Dupont’tur (Marisa TomeiAynı zamanda Meryl Streep’in Miranda Priestly’sini de anımsatan, göz korkutucu, talepkar ve herkesin işe kusursuz kıyafetlerle gelmesinde ısrar eden bir mükemmeliyetçi.

Ana, yoğun bir etkinlik sırasında müzayede kataloğundaki önemli bir öğede düzeltme yaptığında Claire bunu fark eder. Claire’in asistanlarını üzen Ana, patronunun üçüncü asistanı olarak Londra’ya bir iş gezisine davet edilir. Ana, Londra’ya giderken havaalanında birinci sınıfa terfi eder ve burada yakışıklı ve çekici aristokrat Will ile tanışır (Archie Renaux), Ana’nın çalıştığı müzayede galerisinin yöneticisi olduğunu varsayar. Şaka olsun diye Ana, Will’in varsayımını düzeltmez ve uçuştan sonra onunla bir daha asla konuşmayacağını hayal eder.

Bunun yerine Ana, Will’i görmeye devam etmek ve gerçeği söylememek için bir yalan ağı kurmaya başlar: Onun sadece hiçbir gücü veya nüfuzu olmayan meteliksiz bir stajyer olduğu gerçeğini. Desteklememiz gereken çiftin arasındaki kimya eksikliği göz önüne alındığında bunu anlamak zor. Belki de Ana, inanılmaz derecede zengin bir adam olan Will ile aynı güçte olduğunu hissetmek istemiştir, bu yüzden ona ayak uydurmak için yalan söylemeye devam etmiştir. Belki de kendini hiç kimse gibi hissetmediği için onun onayını istiyordur. Belki de gösterdiği ilgi ona yirmili yaşlarının ortasında, hiçbir şansı olmayan bir stajyer olduğu gerçeğini unutturmuştur. Ancak bunların hepsi spekülasyon; Ben sadece kalbi olmayan bir senaryodaki boşlukları doldurmaya çalışıyorum. Gerçekte, başroller bir çift olarak rol almaları ve bir senaryodan hiç yankı bulmadığını düşündüğüm satırları okumaları dışında birbirlerinden pek hoşlanmıyorlar. Gerilim artırıcı bir şey yoktu, iki vücut arasında durdurulamaz bir çekim yoktu ve izleyicilerin arzulayacağı bir romantizm yoktu; sadece geleneksel olarak ateşli iki aktör bir çift olarak rol aldı.

Romantizmden (ya da romantizm eksikliğinden) daha da fazlası: iki diplomalı ve kız kardeşiyle birlikte yaşayan ve maaşlı bir işi olmayan bir sanat öğrencisi olarak Ana, çok sevimli bir karakter olma potansiyeline sahipti, özellikle de senaryo Mendes’in Latin Amerika tarzını temel alıyorsa. Miras odaklı ve çalışan bir Latin kadının New York’ta karşılaşabileceği sorunlar. Genç Latin kadınların hikayeleri söz konusu olduğunda, işyerindeki mücadeleler ve borçların ödenmesi, anlatı araştırması için zengin bir alandır; çoğumuz bunu muhtemelen anlayabiliriz.

Ama işin en acı kısmı Güncellenmiş – doğrudan akışlı filmlerde yaygın olduğu gibi – kesinlikle söyleyecek hiçbir şeyin olmamasıdır. Filmin temaları – çalışan kadınlar, sanat dünyasının seçkinliği, mükemmeliyetçi bir mikro yönetici olan patron, Ana ile İngiliz aristokrasisi arasındaki ayrım – gerçekte araştırılmamış veya açıklanmamıştır. Nerede Şeytan Prada giyer Miranda Priestly’nin mükemmeliyetçiliği, hiç de mükemmel olmayan, Andy’nin açığa çıkardığı derin kusurları olan bir kadının dış görünüşüne dönüşür. Claire Dupont’un karakteri, dalgalı peruğu ve garip, fetişist Fransız aksanından, karakterinin hikayeyle alakasının olmamasına kadar birçok cephede başarısız oluyor.

Ben bu köşeyi yazarken, kalbi olmayan filmlerin doğrudan yayına aktarıldığı defalarca yaşandı. Stüdyolardaki ve yayın hizmetlerindeki üretim süreçleri hakkında herhangi bir fikrim olduğunu iddia etmiyorum, ancak sanki stüdyo yöneticileri, kaliteye veya bağlılığa fazla vurgu yapmadan, sadece yayınlanabilir parçaları pazara sunmak için en sıkıcı ve genel içeriğe yatırım yapıyormuş gibi. olabildiğince çabuk. Bu filmleri yapan şirketlerin, onların zaten bildiğimiz ve sevdiğimiz klasikler kadar ikonik olmasını istedikleri açık, ancak bunlar her zaman yetersiz kalıyor. Yayın hizmetlerinin işçi haklarını, iş güvenliğini ve kalan ödemeleri baltaladığını açığa çıkaran yazarların grevinin ardından, bu sıkıcı doğrudan akışlı filmlerin ve TV şovlarının, içinde bulunduğumuz iş modeliyle bir ilgisi olup olmadığını merak ediyorum. yazarlar, oyuncular ve yönetmenler hızlı tempolu, düşük ücretli bir sistem tarafından tükeniyor. Çoğu zaman bu filmlerin iyi ya da kötü olmasının pek önemi yok; insanlar onları internet üzerinden yayınladığı sürece bu yeterince iyi.

Kötü eleştiriler yazmaktan hoşlanmıyorum, özellikle de Mendes gibi yetenekli bir Latin aktris söz konusu olduğunda, Brezilyalı Amerikalı kimliği hikayeye bu kadar katkıda bulunabilecek bir aktris ve bu durumla başa çıkmak zorunda olan beceri ve tutkuya sahip bir aktris söz konusu olduğunda bir şeyi temsil eden ve bir mesaj ileten karakterlerle. Latinleri merkeze alan hikayelerin anlamlı, ilgi çekici ve iyi olmasını istiyorum. Güncellenmiş Kendimi bayat, genel ve yaratıcılıktan yoksun hissettim; Brezilyalı-Kolombiyalı bir eleştirmen olarak bu canımı acıtıyordu.

Bölgesel çeşitlilik: C

Ana’nın Latin Amerika kimliğinden pek bahsedilmiyor. A vermemin tek nedeni, Mendes’in, soyadını sonunda “z” yerine “s” koyarak Santos olarak değiştirerek karakterini Brezilyalı-Amerikalı yapmaya çalıştığını ve bunu nadiren görebildiğimizi bilmem. Brezilyalı Amerikalılar film ve televizyonda Brezilyalı Amerikalıları canlandırıyor. “Amerikan Avrupa’ya Gidiyor” aşk hikâyesinde baş karakterin bir Latin olduğunu görmek de güzeldi.

Dil: Yok

Kod veya dil değişimi yoktu, bence bu iyi bir şey ama karakterin Portekizce konuştuğunu duymak güzel olurdu.

Yarış: F

Latin karakterler arasında ırksal çeşitlilik yoktur. Aslında Ana’nın etnik kimliğinden sadece geçerken bahsediliyor ve bir daha asla bahsedilmiyor. Aslında onun kültürel geçmişinin ne olduğunu bilmiyoruz, sadece Mendes’in onu Brezilyalı Amerikalı yapmaya çalıştığını biliyoruz. Hikayelerinde hiçbir rol oynamıyor. Tembel bir katılım girişimi gibi geliyor.

Kalıplaşmış yargılar ve kinayeler 😀

Her ne kadar herhangi bir Latin klişesine dayanmasa da, bu film aslında başka klişelerle doluydu – şeytani mükemmeliyetçi patron, meteliksiz sanat öğrencisi, beceriksiz kadın romantik komedi karakteri – ama bunların hiçbirini yıkmadı.

Gerçekten iyi miydi? D

Ne yazık ki filmi pek beğenmedim. Senaryo iyi değildi, bu yüzden oyuncular ellerinden geleni yaptılar ve başroller arasında pek kimya yoktu.

Gördüğün hoşuna gidiyor mu? Burada biraz daha R29 iyiliğine ne dersiniz?