10 yıllık açık bir evliliğin ardından anneme çok aşklı olduğumu açıkladım

Annemle indirimli içki saatinde dışarıdayken, onun büyük pırlanta alyansını en son yenilemesiyle uğraşmasını izliyorum. Onunla yalnız geçirdiğimiz anlar o kadar az ki, onları bir elimle sayabilirim. Bunun nedeni kısmen erkek kardeşlerimi ve beni bekar bir anne olarak büyütmesi, bize çok az yalnız zaman bırakması ve daha büyük olan Meksikalı ailem birbirlerini görmek için 45 dakikalık bir yolculuk yaptığında, evde genellikle daha fazla insan oluyor. Ama bunun aynı zamanda tüm farklılıklarımıza rağmen birlikte oturmanın çok rahatsız edici olmasından da kaynaklandığını düşünüyorum. Bu ender yakınlık bana bir şekilde ilk randevuyu hatırlattı; sipariş verirken yavaş yavaş buzların erimesi ve belki bu sefer daha fazlasını paylaşabileceğime dair tanıdık umut. Birkaç gün geciktik ama 35. yaş günümü kutluyoruz.

İkinci bir bardak house red sipariş ettikten sonra biraz rahatlıyoruz ve annem 35 yaşına geri dönüyor. Bunlar babam Ernie ile üvey babam arasındaki yıllardı, annemin Kendisinin MILF versiyonu olmasına izin verdiği yıllardı. İlk defa bana o zamanki erkekleri övünerek anlatıyor: Henry onu helikopter yolculuğuna çıkardı. David onu iyi restoranlarda akşam yemeğine davet etti. Ve hala kocasından sakladığı destansı aşk mektuplarını yazan başka bir Ernie daha vardı.

Şu anda ikimiz de gülüyoruz ama çok farklı sebeplerden dolayı. “Ne kadar komik,” diyorum, “bir şeyi bu kadar uzun zaman önce saklamak zorunda olmak.” Ve işte o an geliyor. Annem geriliyor ve davet bir kez daha kendini gösteriyor. “Daniel eski arkadaşlarından gelen buna benzer mektupları saklasaydı ne hissederdin?” diye soruyor.

Daniel’in, kocamın ve benim çok-aşklı olduğumuzu ve on yılı aşkın süredir açık bir ilişki içinde olduğumuzu nasıl doğru bir şekilde söyleyebiliriz?

Bir sanatçı ve eğitimci olarak çalışmalarımda, bir arkadaş ve anne olarak hayatımda bu soruları yanıtlamakta hiçbir zaman sorun yaşamadım. Kişisel ve profesyonel hayatımdaki amacım, normlara ve beklentilere meydan okurken erotik benliği normalleştirmek ve bütünleştirmektir. Ben cesurum. Ama annemle durum her zaman farklıydı. Dünyada Bae Leche olabilirim. Ama annemle birlikte kim olduğumu açıklamakta hâlâ zorlanıyorum. Hala ondan sırlarım var.

Bu yüzden derin bir nefes alıyorum ve ona söylüyorum. Kendine has buğulu gözünün ardında, bende hoşlanmadığı bir şey gördüğünde yüzünün nasıl davrandığını izliyorum. Hiçbir şey söylememeyi başardığında bile vücudundaki durgunluk ve gerginlikten bunu anlayabiliyorum. Şarabından büyük bir yudum almasını izliyorum.

“Eh, sen her zaman tuhaftın. Bu yüzden şaşırmadım” diyor.

Büyük bir yudum daha bekliyorum.

“Ama sanırım eğer Gerçekten Eğer birbirinizi seviyorsanız bunu yapmak zorunda kalmazsınız” diye devam ediyor.

İncindim ama aynı zamanda onun tutuculuğundan da gurur duyuyorum. Utanmazlığım dediği şeyden duyduğu hoşnutsuzluğu asla gizlemedi. Bazen çok kötü davranıyor. Ancak şunu söylemeliyim ki, bu tepkiyi alternatif olan patlayıcı öfkeye tercih ediyorum.

Vücudum hemen bir çocukluk anısını canlandırıyor: Annem, elinde günlüğümle ön kapıda. 15 yaşındayım ve bekaretimi kaybettiğimi yeni öğrendi. Bana bağırıyor ve beni itiyor, çaresizlikten o kadar sarhoş ki o zaman bile bunun sadece seks yapmaktan çok daha fazlası olduğunu hissettim.

Yüzü sanki iğrenç bir koku almış gibi görünen annem, garsonun gitmesini bekliyor ve beni şimdiki ana geri getirmeden önce eğilip “Seks konusunda neden bu kadar takıntılısın?” diye soruyor. Bana bu soruyu çok sordu. kez – cevabımdan asla tatmin olmadı.

“Çünkü ben bir sürtüğüm” diye bağırıyorum kafamın içinde. Çok eşliliğim sadece seksle ilgili olmasa da (yaygın bir yanılgı), açık evliliğimin bana cinselliğimin, eşcinselliğimin ve tuhaflığımın tek eşli bir ortamda keşfedemeyeceğim yönlerini keşfetme olanağı sağladığını inkar edemem. Tartışmamız o kadar derin değil ve tartışmadığımız için minnettarım. Günlüğümü okuduğu öğleden sonra, Nokia telefonumu benden alabilmesi için oturma odasının zemininde de güreştik. Daha sonra arkadaşımın anne ve babasını aradı ve onları sınır dışı edilmekle tehdit etti. Öğrendiği gençlik sırlarını büyükannem ve büyükbabama ve küçük kardeşlerime anlattı.

O zamanlar her şey utanç verici olsa da, yıllar sonra onun düzensizliğini ve beni açıkça reddetmesini daha net bir şekilde anlıyorum ve altta yatan duyguyu anlıyorum: saf korku. Ergenlik yıllarım boyunca ilettiği baş döndürücü derecede çelişkili mesajların (beni push-up sutyen giymeye teşvik ederken aynı zamanda eteklerim çok kısa olduğunda öfkesini ifade etmesi) arkasında, bunların hepsinin onun içsel benliğinden kaynaklandığı açık. Bu dünyada esmer tenli bir Latin kadın olarak nasıl kazanılacağına dair zorluklar. Cesaretimden korkuyordu ama daha çok karşılaşabileceğim sonuçlardan korkuyordu.

Saçlarını yaptırmadan, yüzünü makyaj yapmadan evden çıkmamaya özen gösteriyor, sade ama modaya uygun giyiniyordu. Ancak büyükannem ve büyükbabam, değişen ağırlıkları hakkında yorum yapmaktan asla geri durmadı.

Ona “Mi’ja, sen kazandın” diyorlar.

Beyazların çoğunlukta olduğu lisede balo kraliçesiydi, ailesinde üniversite diploması alan ilk kadındı ve iyi maaşlı bir ofis işi vardı. Tüm bunları, kendisine annesi, teyzeleri ve büyükannesinden daha fazla özgürlük verecek olan finansal bağımsızlığın kararlı bir arayışı içinde yapmıştı. Ancak sadakatsizlik, kendisinden önceki nesillerin deneyimlerini yansıtacak şekilde, birden fazla kez evliliklerine de yansıdı.

O, ya doğrudan cinsel taciz, maçoluk, ırkçılık, sınıfçılık ve sadakatsizlik gibi ciddi kişisel ve sistemik travmalara maruz kalmış ya da tüm yaşamlarını bu tür zorluklardan kendilerini korumanın bir yolunu bulmaya çalışarak geçirmiş nesiller boyunca Meksikalı Amerikalı kadınlardan geliyor. Örneğin büyükannem, istenmeyen ilgiden kaçınmak için bol tişörtler ve bol şortlar giyiyordu, ancak bu uygulama, 50’li yaşlarında olmasına rağmen onun toplum içinde takip edilmesini ve saldırıya uğramasını engellemedi.

Doğum günü tatlımdan başımı kaldırdım ve ağzının o kadar büküldüğünü, söylemek istediği incitici şeyleri saklamaya çalıştığını gördüm. Çabanız acı verici görünüyor. Ben de gözyaşlarımı tutmaya çalışıyorum. Biz sessiziz.

İlk gerçek sorunuz: “Kıskanmıyor musun?”

Onun benim bütünümü görmesine, her parçamı kabul etmesine duyduğum özlem bana eziyet veriyor. Diğer partnerlerimin nezaketinden, çocukları beden ve seks pozitif bir ortamda yetiştirmenin gururundan ya da erotik sanatımın bir galeride sergilenmesinin heyecanından bahsedemediğim için üzülüyorum. Evet, içimdeki çocuk bu deneyimleri paylaşmayı ve onların gururlu onayının tadını çıkarmayı arzuluyor. Ancak onlar için nesiller arası çalışma yaptığımda, sinir sistemlerinin aynı anda ancak bu kadarını kaldırabileceğini kabul ediyorum.

Onun büyük resmi görmesini sağlamanın mı, yoksa kararlarımın doğruluğuna onu ikna etmenin mi sorumluluğum olduğunu düşünürken, belki de en büyük sevgi eyleminin enerjik bir şekilde zorlamak değil, uzaklaşmak olduğunu fark ediyorum. , aynı zamanda anlayış ve şifa için de yer tutmaktır. Ve bu alanda farklılıklarımızı kutladığımız, travmalarımızı kabul ettiğimiz, bedenlerimize değer verdiğimiz ve sevginin tüm biçimleriyle var olmasına izin verme özgürlüğüne sahip olduğumuz bir gelecek hayal etmeye cesaret ediyorum.

Gördüğün hoşuna gidiyor mu? Burada biraz daha R29 iyiliğine ne dersiniz?